Herkesin kendine özgü alışkanlıkları vardır. Örneğin; kimi müziği son ses dinlemeyi sever,  kimi daha düşük tonda dinler.

Hatta, kiminde müzik dinleme alışkanlığı yoktur. Film izleyi sever. Kimi çay sever, kimi kahve. Yemeklerin üstüne şöyle bol köpüklü bir Türk kahvesi, ne de güzel gider.

Doğduğumuz andan itibaren ilk başta ailemizde, sonra mahallede, okulda, işte derken alışkanlıklarımız oluşur.

Sabah çok erken kahvaltı edemez kimisi.

Kimisi de, kahve içmeden ayılamaz. Kimi uykucudur, sabah kalkamaz. Kimi kurulu saat gibi uyanır.

Kimi düzenli, kimi dağınık.

Kimi üç öğün yer kimi iki, kimi bir.

Belki de hayat şartları alışkanlıklarımızı oluşturur. Sabah kahvaltısında annesi sürekli portakal suyu içiren birinin hayatının devamında da (tabii ki zorlamadan severek içiyorsa) sabahları portakal suyu içme alışkanlığı, olağandır.

Çünkü alışmıştır. Fakat portakal suyunu bulmakta sıkıntı çekerse, onun yerine başka bir içecek koyabilir. Artık o içeceği içmeye de alışır.

Alışmak, sadece biraz zaman alır. Öyledir ya insan. Her şeye alışır. En çok neyi yaşıyorsa, kimi görüyorsa ona alışır.

 Sevmeye, unutmaya, acıya, ölüme alışır. Varlığına alıştığı birinin, yokluğuna alışır. Yanındakini sevmese de, katlanmaya alışır. Sabah okula, işe giderken aynı yüzleri görmeye alışır. Aynı kuaföre gider hep. Çünkü tarzını biliyordur, tanıdık bir yüz ile karşılanmak ister, ona alışır. Her sabah aynı gazeteyi okur bazısı.

Çünkü; hem haberleri takip eder, hem de orada yazan yazarların makalelerini okur. Artık öyle alışır ki; kelimeleri kullanışından, cümle kuruşuna, düşünce sistemine kadar tanır o yazarı, özümser. Aileden birisi gibi olur sanki...

Bence; insan alışkanlıkları olsun ister. Sevdikleri alışkanlıklarını bilsin ister. Bilsin de, ona göre tutum sergilesin ister.

 Çayı şekersiz içen bir arkadaşınızın bardağına çay kaşığı koyarsanız alınır hemen. Bunu hatırlamanızı bekler. Alışkanlıklarını kendi ile özleştirir...

Müzikten, sanata, tuttuğumuz takıma, siyasi partiye,... kadar hepimizin farklı farklı alışkanlıklarımız var. Bizle özleşen, bizi biz yapan.

Alışkanlıklarımız bize ve çevremize zararlı olmadığı sürece bence mahsuru yok. Herkes hayatını istediği şekilde yaşayıp alışkanlıklar edinebilir.

Yeter ki; öfkeye, nefrete, sivri dilli olmaya, hatır gönül bilmemeye, selam vermemeye, kaşlarınızı çatmaya, her şeye boyun eğmeye, içinize sinmeyen şeylere “tamam” demeye, kendinizi kullandırmaya alışmayın, alıştırmayın. Başı sıkışınca sizi arayan insanların alışkanlığı olmayın.

Hayat kısa, dünya geniş, varın siz de tüm güzel alışkanlıklarınızla gönlünüzce yaşayın. Her şartta bir yolunu bulup mutlu olmaya alışın, çalışın.

Güzel şeyler alışkanlığımız olsun. Hayatta güzel şeylerin de olduğu ve olacağı fikrine alışalım artık!...

Sevgi ve saygılarımla;...

Instagram/tcneslihanyuksel

Facebook/İçsel Algılar