Demek ki neymiş?

Seçim sürecinde verilen sözler ile sözlerin icraata geçirilmesi aynı keyfiyet içinde olmuyormuş.

Bu işin ‘partisi’  veya ‘İktidar’ ve ‘Muhalefeti’ fark etmiyor.

Seçim alanlarında bir oyun kıymet-i harbiyesini bilen politipler, ‘Koltuk’ hasreti içinde ‘At martini dağlar inlesin’  tekerlemesi gibi ‘vaatleri’ sallayıp oyları topladılar. Ancak sıra icraata geldiğinde, ‘Ektikleri’ ile ‘Biçecekleri’ konusunda sıkıntıya kalmaya başladılar.

Dünki ‘Kulis’ içinde bir çiçekçi haberi vardı, malum-u aliniz.

Adam, filanca partiye oy vermiş. Ancak, ‘Bedava’ vermemiş tabii ki…

Demek ki, oy isteyen de ‘Bedava’ istememiş…

Sıra uygulamaya gelmiş. Yani seçim sonrası ‘İcraat’ dönemine…

Asi ruhu’nun Ahi ruhuna galebe çaldığı bir şehirde olmanın kim ne kadar mutluluğunu yaşıyorsa…

Yaya geçidinde seyyar satıcının patlıcan satmasından kim mutlu oluyorsa… kaldırımı dükkanının uzantısı olarak kullanan esnaftan kim mutlu oluyorsa… Caddelerin bedava otopark olarak işgal edilmesinden kim mutlu oluyorsa…

Asi ruhu, politikayı ardına alır almaz, kaldırıma çiçek kamyonunu boca edip, satışa başlamış…

Belediye zabıtası, ‘Hangi partili’ müdahalesi yapacak işgalciye?

‘Vergi –sigorta-kira- maaş ödeyen’ vatandaşın durumu zabıtayı ne kadar ilgilendirir?

Zabıta açısından bakılınca, başındaki ‘Yetkili’ önemli değil mi? Askerde bile ‘Çayda dem, askerde kıdem’ demezler mi?

Velhasıl-ı kelam, oy istenirken, bu günler düşünülmezse, bu günlerin hikayeleri ömür boyu sürer.

‘Hak-Hukuk’ öne çıkmaz, yandaşı kollama gibi, haksızlık gibi bir ‘Asi Ruhu’ yaratılırsa, sadece bu günün ayıbı değil, gelecek nesillere yansıyacak bir ‘İcraat’ olur.

Zonguldak hizmete gerçekten aç ve muhtaç illerin başında geliyor. Hizmetten öte, hizmette tarafsızlık ilkesinin hasretini yaşayan illerden biri. İktidarın yatırımlarından nasibini alamayış bunun en büyük göstergesi.

Dolayısıyla beklenen, hizmette acil beklenen işlerin yapılmasıdır.

Hizmette, yandaş yaratmadan, insanların kaliteli yaşamasına katkı yapacak işlere bir an önce başlanmasıdır.

‘Yolları asfalt yapsın da, hangi yandaşını kollarsa kollasın’ diye bir yaklaşım olamaz. Böyle bir yaklaşım, olsa olsa ‘Rahatsız’ bir kafa yaklaşımı olur.

Hizmet, kültür olarak ulviyeti ve kutsiyeti yüksek bir mefhum olarak karşımızda duruyor. Yandaşa hizmet ile topluma hizmet ayrılmalıdır.

İş dağıtımı yapılırken; müteahhite hizmet ile belediye ye hizmet, halka hizmet ayrılmalıdır.

Ayrım doğru yapıldığında, ‘At ölür meydan kalır, yiğit ölür şan kalır’ sözünün  doğruluğu bir kez daha ortaya çıkar.