Dua, sabır ve şükür, içerisinde yoğun bir anlam derinliği barındıran, insanların yaşama tutunma ve ayakta kalabilmelerini sağlayan gerek tek başlarına gerekse hepsi bir arada kullanılan muhteşem üç kelime...

   Eğer uzun uzadıya düşünmemiz gerekirse bu üçlü bizim için çok ama önemli. Bizleri ayakta tutan bu 3 olgu sayesinde buluruz biz yönümüzü, yaşamımızı bu olgulara göre şekillendiririz. Mesela bize kötülük yapan birine aynı kötülükle cevap vermeye hazırlanırken birden aklımıza düşer bu kelimeler kendimizi frenleriz biliriz ki bizi bir yaratan var ve bizim için neyin ödül neyin ceza olduğunu en iyi o bilir.
  Başımıza gelen her türlü olumlu veya olumsuz olayda cezayı kendimiz vermek isteriz veya ödülü vermek isteriz. Ödül çok önemli değil de cezayı kendimiz vermeye kalktığımızda hep o yüce yaradan geliverir aklımıza çünkü onun ödül ve ceza sistemi çok ama çok adildir. Hiç kimsenin ahını kimsede bırakmaz, insanların yaptıkları iyiliklerin mükafatını kullar bilmese de yaradan bilir  ve sahibine iletir. 

     Aynı şekilde hata yapanların veya bilerek kötülük yapanların da yanına kar bırakmaz, sadece biz kulları çok acele ederiz. Yapılanları akıl süzgecinden geçirmez kendi adaletimizi kendimiz sağlamaya kalkarız ama yüce Mevla bunları hep bir tarafa yazar, zaman zaman biz kullarını dener, şans verir, para verir, fırsat verir ama her seferinde dener. Biz farkında olur muyuz hayır.
   Zaman zaman başımıza seri şekilde sorunlar verir mesela, bu sorunlar karşısında isyan mı ediyoruz, sabır mı gösteriyoruz yoksa onun yolundan mı çıkıyoruz. Ona başkaldırı mı yapıyoruz görmek ister. Veya üst üste güzel olaylar verir başımıza yada para ve şöhretle sınar bizi acaba şükür mü ediyoruz yoksa tamamen karakter mi değiştiriyoruz. Benliğimizde yaşamaya devam mı ediyoruz yoksa insanlığımızı kaybedip garibanı görmezden mi geliyoruz. Çalışanın emekçinin hakkını mı yiyoruz veya aile ve çevremizde inanılmaz değişiklikler mi yapıyoruz. Tavırlarımız hal ve hareketlerimizde nasıl yanılgılara düşüyoruz. Bunların hepsini denetler ve bir kenara not eder.

       İyi gününde yanında olup kötü gününde seni terk edeni bilirsin mesela yada bir borç içerisindesin ve karşılığında bir malın var ve sen onu satışa çıkartıp derdine derman aramaya karar verdin diyelim. Onu senden almak için yanına gelenleri gözlemlersin, kimi elindeki malını ihtiyaç için sattığını bilir ve onu senden ederinin altında almaya bakar, birisi de gelir ve "malın sende kalsın al şu parayı zor günlerin bitince bana azar azar ödersin"der. İşte burası senin yanındaki insanları tanıman için Allah’ın verdiği bir fırsattır. Sana bu fırsatı verir çünkü zor gününde kim yanında kim karşında anlamanı sağlar. Sen yanında olanları seçer ayırırsın yanında görünüp karşına geçenleri hayatından çıkarırsın, bir nevi dostlarını tanımak için sana verilmiş bulunmaz bir nimet..
    Yüce yaradan hiçbir şeyi nedensiz vermez, verdiği iyi insanlarında kötü insanlarında karşımıza çıkmasında mutlaka bir sebep vardır. Rastlantı diye bir şey yoktur. Tanıdığımız her insan, yaşadığımız veya yaşayacağımız her olayda illaki  bir ders ve neden -sonuç ilişkisi vardır. Bu bizim aile bireylerimiz içinde geçerlidir. Kimileri çok mutlu kimilerini ne yapsanız mutlu edemezsiniz. Hep şikayet modunda çalışırlar, ağızlarından hiç güzel söz duymazsınız mesela, lafta "sana çok şükür ya rabbim "derler ama icraatta hep şikayet ederler. Hep daha iyisi olması yönünde serzenişte bulunur, yaşadıkları hayatın ne kadar değerli olduğunu asla kabul etmezler. Her şeyin en iyisini kendilerinin bildiğini, hayatın onlara her şeyi yaşattığını ve" değirmen taşında mı ağarttık biz bu saçları" falan dedirtecek tecrübeye sahip olduklarını anlatırlar. Bunlar bana hep boş gelir çünkü yaptıkları ile söyledikleri birbirini asla tutmaz, kendileri mutsuzdur ve karşılarındaki insanında enerjisini sömürürler, bunların illaki kötü bir birey olmalarına gerek yoktur. Bunlar hayatlarını hep yedikleri darbelerden dem vurarak geçirir, örnek olmaya ve örnek oluşturmaya çalışırlar ama altı tamamen boştur.

      Yüce Mevla, ne eylerse güzel eyler. Biz kullarına ne verir ve ne yaşatırsa mutlaka bir nedeni vardır. Hikmetinden sual olunmaz, ödülü cezayı ve adaleti ona bırakırsak biz daha mutlu oluruz diyorum ben. Şükür, sabır ve dua bizi ayakta tutar ve yüze yaradan bazen bizim intikamımızı sessizce alır haberimiz bile olmaz. Bazen de bize gösterir, ders almamızı sağlar. Biz bize düşeni yapalım kalanını yaradana bırakalım.

    Mutlu günler