KARANTİNA GÜNLERİ

Özellikle pandemi süreci ile birlikte insan iç dünyasına yolcuk etmeye başladı desek yeridir. Kendini dinlemeye, kendinle olmaya daha sık başladığımızdan beridir bencil olmaya da o kadar başladık. Aslında egoist ve yorucu bir şehir yaşamından sonra inzivaya çekilmek güzel oldu. Biraz sıkılsak da bu günlerin de ayrı bir tadı olduğu gerçeği azımsanamaz. Tabi bu söylediğim ruhani şeyler ekonomi olgusu içinde hareket ediyor. Aylık kazancı olmayan insanlar bu tür eğilimlerden ziyade psikolojik sorunlar da yaşıyor.

İnsan ilişkilerine baktığımız da ise bireysellik ve iç dünyaya dönüşün başlamasıyla birlikte bencil duyguların hakim olduğunu görebiliriz. Peki bu dönemin sanata yansıma nasıl olacak dersiniz? Bana sorarsanız daha buhranlık ve iç karartan şarkılar, müzik ezgileri duyabiliriz. Tabi bu yarın olacak bir şey değil. Önümüzdeki dönemde bu tür ezgileri göreceğimize eminim. Keza 100 yıl sonra veya 50 yıl sonra yakın tarihçiler bunu daha iyi görebileceklerdir.

SEN YÜRÜYEN EVRENSİN

Geçtiğimiz günlerde internette gezinirken çok güzel bir söz okudum. Tasavvuf ehli, Anadolu’Nun harçlarından olan Mevlana’ya ait bir söz. Aslında her şeyi ne kadar da güzel özetliyor. ‘Üzülme, kaybettiğin her şey başka bir surette bir gün mutlaka geri döner.

Kendini küçük görmeyi bırak. Sen yürüyen evrensin.”… Aslında insanın kendisine yönelik anlamını anlamlandıran bir cümle bu. İnsan oğlu koca dünya üzerinden nokta kadar bile değil. Aslında Mevlana gibi tevazunun asıl sahibi bir insandan böyle önemli ve yüceltici bir cümle duymak ise harika. ‘Sen yürüyen evrensin’ sözünde bana sorarsanız bir çok atıf bulunuyor. Et ve kandan olan aciz insana bu söz önemini anlatıyor. Asıl olan sensin. Cevher insandadır. Sağlıcakla kalın.