Biz İnsanoğlu; garip varlıklarız. Başımıza gelen iyi veya kötü olayları hep Allah’ın takdiri der geçeriz. Ama özellikle kötü bir olay yaşadığımızda veya tüm kötü olaylar kısa aralıklarla üst üste geldiği zaman basarız isyanı. Hep kaderde suç ararız, kader kahpe kader hep beni mi bulur, ben sana ne yaptım Allah’ım tarzında serzenişlerde bulunuruz.

                Ama özellikle başımıza gelen kötü olayları hep başka şeylere mal ederiz. “Bu ara başımda bir kara bulut geziyor ya hayrolsun” şeklinde konuşuruz. Fakat her şey yolunda gidiyorsa dua etmeye bile ihtiyaç duymayız. Halbuki dua etmek insanı psikolojik olarak rahatlattığı gibi kendi iç dünyamızla baş başa kalmamızı, ruhumuzu arındırmamızı da sağlar ama yok olur mu dua etmek için illaki bir şeylerin kötü gitmesi gerekir. Acaba insanlar hiç düşünüyor mudur? Bu kadar kötü olay üst üste geldiği zaman “acaba ben zamanında birinin canını yakmış olabilir miyim, birinin ahını almış veya başına bir şey gelmesine sebep olmuş olabilir miyim, hiç bir suçu olmayan birinin canını yakmış olabilir miyim” diye. Düşünmezler neden düşünsünler ki, çünkü kötü olaylar Allah tarafından onların başına verilmiştir. Bunun adı da sınavdır.

            Hadi canım oradan…
Kandırmasın kimse kendini, insanların şu anda içinde bulundukları veya layık olduğu hayatlar aslında onların zamanında yaptığı iyi veya kötü olayların mükafatı yada cezasıdır. Yüce Allah ilahi kitapta insanların ne yaparsa ceza, ne yaparsa ödül ile karşılaşacağını yazmıştır. Hani bir laf vardır ”herkes kalbinin ekmeğini yer” 
Ben bu sözü çok severim gerçekten de öyledir. Etrafımda bir sürü insan var, en yakınlarım bile dahil bu olaya, vakti zamanında hiç arkalarına bakmadan güle oynaya aldıkları kararları, sorumluluklarını sırtlarından atarak “bu benim hayatım istediğim gibi yaşarım” felsefesi güderek çıktıkları yolda yıllar süren bir saadet ortamı içinde yaşayacaklarını düşünmeleri…
Ve yıllar sonra arkalarında bıraktıkları insanların zamanı gelince Allah tarafından cezalandırılmaları kısmını hiç düşünmeden, karşılarına çıkan kötü olaylar silsilesini göz ardı etmeleri ve bu kötü günlerin Allahtan geldiğine inanmaları ve kötü kader olarak kılıflandırmaları tam bir kendini kandırmadır.

                        Hayatta hiç bir insanı gözü yaşlı ardında bırakmamalı.  İnsanlar, özellikle bu evlatlarımızsa (çünkü en masum olanlar onlar) en ihtiyaçları olduğu zamanda başka hevesler uğruna onları arkalarında bırakırlarsa zamanı gelince Allah onların ahını sessizce bırakanlardan alır.
Sonra neden olanlara neden arama

AYNAYA BAK.