Kuşu sevdik! Ne de güzel uçuyor diye; kafese kapattık.

Çiçeği sevdik! Ne güzel görünüyor, güzel kokuyor diye; dalından kopardık.

Ağacı sevdik, kestik.

Çimeni sevdik, çiğnedik.

Denizi sevdik, kirlettik.

Erkek olup sevdik! Gülüşüne aşık olduğumuz kadınlara, gülmeyi yasakladık!

Kadın olup sevdik! Bakışına aşık olduğumuz adamların, bakışlarını kıskandık.

Sevgili olduk, sevdik! “Sana en çok mavi yakışıyor!” dedik. Bir daha mavi giydirmedik.

Dostu sevdik! Zaafını kullandık.

Çocuğumuzu sevdik! Her kötü şeyin sebebi oymuş gibi, tüm öfkemizi ondan çıkardık.

Eşimizi sevdik! Ölesiye sevdik! Sahibiyiz sandık. Adamız ya; kendi kalıplarımıza sokmak için, her türlü baskıyı uyguladık.

Kapana kısılmış gibi hissetti nice kadınlar. Bazen gizli gizli, bazen açıktan ağladılar. Öyle çok sevdik ki; bazen saklayamadı bedenindeki morlukları. Sustu; zoruna gitti. Lal oldu dili, anlatamadı yaşadığı zorlukları.

Seven, sevdiğine zulm eder miydi? Akıl, mantık, düzen işte adı her neyse; bunu kabul eder miydi?...

Bazı kadınlar şanslıydı, insan gibi yaşadı. Sevdi, sevildi...

Bazıları şanssız. Yemeğin tuzunu atmayı unutmuştu. Ya da pantolonunu ütülemeyi. Belki ekmek alırken bakkala, “Günaydın” demişti. Belki rüzgardan saçları savrulmuştu da, adam bilerek savurduğunu sanmıştı.

Bahane arayana, bahane bulmak, en kolayıydı.

Kadını meta gibi gören bu zihniyete, nasıl anlatılırdı?...

Bazı kadınlar şanslıydı. Kaçtı, kurtuldu...

Bazıları şanssız. Ailesine sığındı. “Gelinliğinle çıktın, kefeninle dönersin!” denildi...Polise sığındı. “Aile içinde olur böyle şeyler.” denildi... Belki ailesi kucak açtı. Ama; yakalandı. “Son bir defa görüşelim.” dendi, türlü şantajlarla. Gitse olmazdı, gitmese olmaz. Gitti, bıçaklandı. Ya da üstüne kezzap atıldı. Her türlü hakarete uğradı. Yetmedi, canı alındı...

İnsan, bir Can’a nasıl kıyardı? Daha kötüsü; bu hakkı nasıl kendinde görürdü?...

...Sözde özgür, özde esir oldu çoğu kadınlar. Ne yapsalar “ Dizini kır, otur!” diyen zihniyete anlatamadılar. “Ya benimsin, ya toprağın!” diyen gözü kararmış insan silüetlilerin elinde daha baharında, son buldu nice yaşamlar...

...Nice canlar, Özgecan’lar!..

...Yeter artık!...

Bitsin, bu namus süsü verilmiş kıyımlar!...

Sevgi ve saygılarımla;

Instagram/tcneslihanyuksel

Facebook/İçsel Algılar

Blog/icselalgilar.blogspot.com