Bu haftaya damgasını vuran olay, Zonguldak Valisi Ahmet Çınar’ın merkeze alınması ve ardından Zonguldak’ta meydana gelen çalkantı oldu.

Aslında valilerin başına gelen ‘Normal’ vakalardandır bu tayin-terfi olayları. Göze çarpan vali olduğu için biraz tuhafımıza gitti Sayın Çınar’ın gidişi. Giderken ‘Büyükşehir’ valiliğine gitseydi bu kadar ilgi çekmezdi. Ya da her hangi bir kurumun başına gitseydi…

‘Tenzil-i rütbe’ türü kabul edildiği için ve üstüne üstlük, kısa zamanda Zonguldak’ta kendini birey ve kurum bazında kabul ettirip sevdirdiği için ‘Gürültüsü’ çok çıktı.

Alışılagelmiş vali çeşitlerinden olmadı sayın vali. En azından, kişi ve kurumlar arası diyaloglar da ‘Yapıcı’ ve ‘Hizmete yönelik’ bakışlarla değer kazanınca, lafı dinlendi.  Lafının dinlenmesi neticesinde ‘Ağabey’ statüsü kazandı. Zaten böyle geri kalmış demeyelim de, ‘Hizmete susamış’ yerlerde, seçilmiş ve atanmış kum olursa olsun, kendini beğendirmeyi başardıktan sonra, yaptıkları ne olursa olsun, artı hanesine yazar.

Vali Çınar, ortalıkta pek görülmemesine rağmen kısa sürede kalıcı eserler bırakmayı bağladı. Yaptıkları arasında ‘Maddi’ açıdan görülen olmasa da, ‘kalp kazanma’ açısından mesafe aldı.

Siyaset farkı gözetmeden yöre ve ülke manasında baktı gelişmelere. İktidar partisinden olmasa bile makamına düşen işleri ve kişileri yöre ve ülke çıkarı açısından değerlendirdi.

Dolayısıyla, farklı dünya görüşlerinde olsa bile karşısına gelenler, ‘Ortak payda’ üzerinde ‘Antant’ kalmayı öğrendi.

Belediye Başkanı Muharrem Akdemir’i dinlerken, htiklerim bunlar. Belki de Sayın Muharrem Akdemir’in anladığım tek konuşması, valinin veda yemeğinde yapmış olduğu konuşmadır. Farklı dünya görüşlerinden olmasına rağmen, Vali Çınar’dan etkilendiğinin en bariz görüntüsüydü bu.

Vali Çınar’ın Zonguldak’a bıraktığı önemli ‘Nüanslardan’ biride ‘Karşılıklı sevgi/saygı’ temeli oldu.

Toplum katmanlarının tamamına yakınına dokunmuş bir şekilde. Tolum katmanlarının sevgi-saygısını almış. Yani toplum içinde ‘Ağabey’ durumuna gelmiş. Yani, kavga eden iki kişiyi barıştırma ağırlığını yakalamış.

Bir şehirde eksikliği çekilen manevi tiplerden biride budur.

Vali Çınar’ın ikinci bir örnek tavrı, kurumsal mutabakat konusunda mesafe alınmasını sağlamak olmuştur. TTK ile Belediye ve Belediye ile Köy hizmetleri veya Milli Emlak gibi kurumular arazındaki limonilik ortadan kalkmış, sorunlar diyalog yoluyla çözülmeye, hizmetin yolu açılmaya başlanmıştı.

Neticede Zonguldak, siyaset ve bürokrasi arasındaki köprünün kurulmasıyla, kazanılacak zamanı bir çırpıda kaybetmiş gözüküyor.

Bu elbette ki erken bir karar olur. Gelecek olan Vali’nin tavrı, alışkanlıkları, Zonguldak’a nasıl yansıyacak, yaşayarak göreceğiz.

Valiler, Devlet’in illerdeki merkezi temsilcisidir. Kararname ile gelir-giderler.

Yaptıkları icraatlar devlet adına olur. Yöre ve ülke çıkarları çerçevesinde olur.

Valilerde siyasiler gibi yaptıkları hizmetlerde ya da vesile oldukları hizmetler çerçevesinde birilerini sevindirir, birilerini üzerler.

Devlet olaylara hizmet ve gelecek açısından bakar. İnsanlar ise daha çok ferdi çıkarlar açısından.

Sayın Vali Çınar’ı da Zonguldak’taki icraatları esnasında, olumsuz etkilendiği için sevmeyenler olabilir. Bunlar tabii olaylardır. Biz olaya daha geniş çerçeveden bakmak zorundayız. Zonguldak, Türkiye’nin ilk Vilayetlerinden… Hem de Ağır sanayi bölgelerinden. Ancak. Geçen süre zarfında önemli il olmaktan, sıradan bir ol olma yolunda mesafe aldı. Bunda, seçilmiş ve atanmışları elbette etkisi var.

Bu açıdan bakıldığında, Zonguldak’ın Vali Çınar ile kaybettiği zamanı yakalaması ümidi çoğaldığı için halk tarafından sevilmişti.

Hayat devam ediyor.

 İnşallah, yeni vali de Zonguldak’ın gerçeklerini kendi tecrübeleriyle birleştirip, hak ettiği sevgi-saygıyı görür.

Bu vesile ile ‘Güle güle’ diyoruz Sayın Ahmet Çınar’a.

‘Hoş geldiniz’ diyoruz Sayın Erdoğan Bektaş’a…