Aile içi şiddet, uyuşturucu, çocuk istismarı…

Son yılların toplumu en çok rahatsız edici konularının başında geliyor.

Aslında, birinci derecede ‘Ahlak’ erozyonundan kaynaklanan bir gelişme bu. Her ne kadar ekonomik sıkıntılar üzerine yıkılmak isteniyorsa da ahlaki kısmı daha büyük ve vahim.

Son zamanlarda daha ziyade ‘Akıl baliğ’ olmayan çocuklar üzerinde yoğunlaşan fiziksel ve psikolojik baskı ve tacizler; toplumu daha çok germeye başladı.

‘Çocuk hakları, gelişkin hakları veya insan hakları’ açısından bakılsa bile insanlar gelişmeler karşısında, ‘kağıt üzerindeki yaptırım’ edebiyatı değil, işlenen suçun karşılığını ‘Acil’ icraat olarak görmek istiyor.

Bu ‘İcraat’ istemi, toplumda karşılığını ‘İdam’ olarak bile seslendiriyor. Çocuk istismarına yönelik bu toplum isteği, geçiştirilmesi ya da geciktirilmesi, toplumu daha çok gerip; hem yasalara hem de yöneticilere karşı beklentilerini ‘Eleştiriye’ çevirmeye başlıyor.

Çocuk istismarına karşı alınmayan önlemler, istismarcıların daha çok azmasına neden olduğu gibi, istismarın yayılmasına da neden oluyor. Yani, olaya ‘Risk’ açısından bakıldığında, istismar konusu, toplumu törpüleyen bir sorun olmanın ötesinde, toplumun ruhunu öldüren bir olgu olarak yayılıyor. Geçmişte, toplumu rahatsız eden gelişmelere ne kadar  ‘Yavaş’ veya ‘Müsamahakâr’ davranmışsak, yayılması ve topluma zarar vermesi o kadar hızlı artmıştır.

Uyuşturucu ve porno bunlara örnekler arasındadır. Önlem de zaman kaybı ve sert önlemlerde gecikme, zararın daha artmasına neden olmaktadır.

Aslında, bu sıkıntı, sadece ‘yasal’ müeyyidelerle halledilecek kadar basit konularda değil.

‘Aile-okul- Emniyet’ üçgeni bu konuda hızlı ve etkili önlemler üzerinde durup, müdahaleci olmalıdır.

Eğitim her işin başıdır. Eğitim, elbette aileden başlamalıdır. Aile, ekonomik sıkıntı içinde ise çocukların korunup kollanmasını, topluma yararlı bir fert olarak yetiştirilmesine katkısı az olmaktadır. Bu durumda devreye girecek olan devlettir. Devlet, toplumu kemiren bu tip hastalık ve gelişmeleri yakın takip edip, ‘Çok sert’ yaptırımlarla önüne geçmelidir.

Bu gün için çocuk istismarı ve vatan hainliği gibi konularda, toplumun istediği ‘İdam’ın uygulanmaya konmayışı bile bu tiplerin teşviki manasına gelir ki, geçen zaman israftır.

Çocuklara yönelik istismar, bu gün için toplumu kemiren gerçekten de gelecek nesiller açısından her gün genişleyen bir yara konumundadır.

Acilen önlem alınmazsa, bu yaranın kangrene dönmesi kuvvetle muhtemeldir.

Ahlaki açıdan sıkıntı yaratan bir olay, önlem alınmadığında, olduğu yerde saymıyor. Toplum katmanlarının tamamında, değişik şekilde sıkıntı ve zararlar vererek, başka başka sıkıntı ve zararlar yaymaktadır.

İnşallah, toplumu rencide ve rahatsız eden bu saldırgan tavır, alınacak önlemlerle ortadan kaldırılır.