Basından Sansürün Kaldırılışının 111’nci yılı ve adına “Bayram” denilen bir gün kutlamışlar.

Kutlamışlar diyorum;

Günümüz şartlarında özellikle yerel basının içinde bulunduğu “ekonomik kıskaç”, yaşamsal anlamda nefes alamayacak hale getirilen bir günde bayram kutlamışsın neye yarar.

Cep delik, cepken delik bayram mı olur.

111 yıl önce basından sansürü kaldırmışlar,  o günden bu güne her yıl 24 Temmuz’da, bu günü “bayram” olarak kutluyorlar.

Bu günde de;

Ülkeyi yönetenler, yerel yöneticiler, siyasetçiler, kamu kurum ve kuruluşlar gazetelere kutlama mesajları gönderir, “biz gazetecileri göklere çıkarırlar”.

Özgürlükten, demokrasiden, basının güçlü oluşundan bahsederler.

Bugün yaygın basın, arkasına siyasi iktidarı almadığı sürece, gazetecilik dışında başka bir iş yapmadığı, holdinglerin yayın kuruluşu olmadığı sürece yaşaması mucizedir.

Yerel basını işi daha da zor;

Resmi ilanlarla, birkaç aylık abone ile “hatır gönül işi ile” aldığı reklamlarla bir ayağı topal ördek gibi suda boğulmamaya çalışıyor.

Yerel gazeteler; resmi ilanlarla nefes almaya çalışıyor.

Onu da alabilirse.

Bugün yerel bir gazetede en az 10 kişi çalışıyor.

Bunların asgari ücret maaşları, sigortaları, vergileri, kiraları, elektriği, kâğıdı, kalıbı, ilacı vb. gibi zorunlu giderleri karşılamakta zorluk çekiyor.

Özetle;

“Yerel basın can çekişiyor”.

“Yerel basının geliri, giderini karşılamıyor”.

Yerel basın çalışanları aylarca maaş alamadıkları da oluyor.

Son çıkartılan bir uygulama ile;

Resmi ilan alan gazeteler Basın İlan Kurumu’na “vergi dairesine SSK ve vergi borcu yoktur” yazısı almak zorunda.

Bu yazıyı alamaz ise veya Vergi dairesine, Sosyal Güvenlik Kurumu’na borcu varsa, Basın İlan Kurumu’ndan gelecek ilan paraları otomatikman vergi ve sigorta borçlarına yatıyor.

Zaten aylık 20 bin TL civarında bir ilan geliri olan yerel gazeteler, çalıştırdığı 10 kişinin maaşlarını nasıl ödeyecek, kirasını, kalıbını, ilacını, elektriğini nasıl ödeyecek?

Bugün vergi veya sigorta borcu olmayan esnaf, sanayici, iş adamı var mı?

Basından Sansürün Kaldırılışının 111’nci yılına kutluyorlar ama maalesef bu yerel basın nasıl yaşıyor, nasıl okurlarına ulaşıyor, yerel basında çalışan yüzlerce insan evine ekmek getirebiliyor mu, çocuklarına harçlık verebiliyor mu diye soran yok.

Herkes “gazeteye çıkayım” diye açıklama gönderiyor, “iyi dileklerini” iletiyor ama 25 Temmuz’da her şey unutuluyor.

Herkes “lay lay lom” havasında.

Yerel basın güçlü olursa o ilin gelişmesi, kalkınmasına da katkı sağlar.

Ama maalesef bugün Zonguldak merkezde 5 günlük gazete var ve bunların hepsi de aynı cenderenin içinde kıvranıp duruyor.

Siyasi iktidara sesleniyoruz;

Lütfen yerel basının içinde bulunduğu “ekonomik darboğazın” giderilmesi için, yerel basına daha fazla destek verilmesi için önce “yerel basını destekleyici” önlemler paketi hazırlanmalı.

Vergi ve sigorta konusunda iyileştirme başta olmak üzere kamu kurumlarından reklam konusunda da destek bekliyoruz.

Yerel basın “desteklenmediği-güçlendirilmediği” sürece bayram gelmiş neyimize.