Çok zordur ölen birinin arkasından yazı yazmak.

Hele çok iyi tanıdın biri için yazıyorsan, kelimeler kifayetsiz kalıyor.

Zonguldak’ta kadavra Hasan olarak tanıdığımız Hasan Yokuşar ve Ümit Mustafa olarak bildiğimiz Mustafa Endez birer gün arayla kaybettik.

Bu iki güzel insanı sağlıklarında da haber yapmıştık. Kadavra Hasan’ı öldükten sonra vücudunun Tıp Fakültesi üniversite öğrencilerinin derslerine konu olması için bağışlamasını haber yapmıştık.

Ümit Mustafa’yı da yaptığı güzel resimleri için.

Bu iki güzel insanı yaklaşık 40 yıldır tanırım.

Kimseye zararları olmayan, yokluk içinde yaşamlarını sürdüren, meslekleriyle hayatlarını kazanan olarak tanıyoruz.

Onların belki de yaşam tarzları aynı değildi, farklı yönleri vardı elbet.

Kadavra Hasan hiç evlenmedi, çocukları da yoktu, evi barkı da.

Ümit Mustafa ise yıllar önce evlenmiş, çocukları olmuş hayat şartları işte bir şekilde eşinden boşanmış, çocukları İstanbul’da o aynı zamanda dükkanını ev olarak da kullandığı küçük bir odada, boya kokularının içinde yaşıyordu.  

Kadavra Hasan uzun süredir rahatsızdı, Zonguldak’tan onu Niğde bakım evine gönderdiler. Ağabeyi ile zaman zaman telefonda konuştuğunu biliyordum.

Niğde’de bakımı iyi olduğu söyleniyordu. Ancak ne var ki, acı haber Pazar günü geldi Niğde’den.

Hasan’ın ölümüne üzülürken, Ümit Mustafa’nın Pazartesi günü Nizam Caddesi’ndeki işyerinden acı bir haber daha geldi.

Her zaman uğradığı, çay içtiği pastaneye günlerdir uğramayan Mustafa Endez’in durumundan şüphelenen pastane sahibi, durumu polise bildirdi. Polis çilingirle kapıyı açıp dükkana girdiğinde Mustafa’nın cansız bedeni ile karşılaştı.

Denildiğine göre Mustafa Endez kalp krizi geçirmiş ve oracıkta ölmüştü. Günlerdir kendisinden haber alınamayan Mustafa’nın cansız bedeni günlerce o boya kokularının etrafı sardığı küçük bir odanın içinde bulunmuştu.

Kadavra Hasan yokluk içinde süren 62 yıllık ömründe belki de karıncayı bile incitmeyen,  yaşadığı sıkıntılara rağmen herkese gülücükler dağıtan, cebinde parası olmasa bile kimseden para istemeyen, boyacılık yaparak 3-5 kuruş harçlıkla idare ediyordu.

Ümit Mustafa da zamanında çok güzel paralar kazandı, sonrasında işleri bozuldu. Tabelacılık mesleği yaygınlaşınca onun da işlerine sekte vurmuştu.

O eline i2-3 renk boya, birkaç fırça alıp, esnafları gezer resim yapar, bazen de duvar ressamlığı yapardı.

En son Türkali tarafında büyük bir duvara yaptığı resimleri bana haber yaptırmak istiyordu, ben de fotoğrafı çektirin haber yaparız demiştim.

Bir türlü ne o resim geldi, ne de ben onu haber yapabildim.

Daha önce birkaç kez haber yaptığım Ümit Mustafa’yı bu kez maalesef ölüm haberini yapmak durumunda kaldım.

Dün Acılık Hz. Ali Camii’sine gittiğimizde Kadavra Hasan ile Ümit Mustafa’nın yan yana cenazelerini gördüğümüzde aklımdan, “bir garip ölmüş” dedim.

Hakikaten de bu iki güzel insan bir garip olarak öteki dünyaya göç ettiler.

Mekanları cennet olsun.

Kadavra Hasan ile Ümit Mustafa’yı sevenler katılmıştı cenazesine.

AK Parti il Başkanı Zeki Tosun, Belediye Başkanı Ömer Selim Alan ve birkaç sanat camiası ile sevenleri katıldılar cenazelerine.

Artık onlar aramızda yok. Ebediyete göç ettiler, tekrar mekanları cennet olsun, ruhları şad olsun.