Engellilik, tarif ve tatbik olarak ülke genelinde geçmişe oranla daha geniş bir çerçevede gündemde yer tutuyor.

Engelli ‘Doğuştan veya sonradan bir hastalık veya kaza neticesi; zihinsel, bedensel, duygusal ve sosyal yetilerini değişik derecelerde kaybetmiş, normal yaşamın gereklerine uyamayanlar’ olarak tarif ediliyor.

Gerçekten de engelli sayısı açısından dünya oranları açısından Türkiye oranları yüksek.

TUİK verilerine göre, Türkiye de 5 milyon engelli bulunuyor. Nüfusun yüzde 12 gibi yüksek bir oranına denk geliyor bu rakam.

Zonguldak’taki sayıda çok yüksek… Son 15 yıl içinde, 3 bin 500 tekerlekli sandalye, 23 bin akülü sandalye dağıtılmış.

Yetkililer, sigara, içki ve sezeryen, engelli doğumunun artmasına neden oluyor.

Aslında, son zamanlarda, engelli konusunda Türkiye çıkartılan yasa ve engellilere yönelik uygulamalar açısından büyük mesafe kaydetti.

Dünya açısından baktığımızda, yükse bir engelli oranına sahip olmamız, engelli konusunda daha çok mesafe almamı gerektiğini gösteriyor.

Yüzde 12 büyük bir rakam değil. Geriye kalan yüzde 88 açısından baktığımızda yüksek değil.

Aslında, kaliteli yaşam açısından bakıldığında, herkesin hizmete ihtiyacı var elbette. Ancak, engellilerin biraz daha iltimaslı kabil edilmesi gerektiğine inananlardanım.

Ortak olarak kullandığımız hizmetler açısından baktığımızda, sağlam vatandaşların bile kullanmakta zorluk çektiği birçok hizmetten yararlanıyoruz. Mesela yaya kullandığımız yollar, merdivenler, otoparklar…

Çıkartılan yasalarla, engelliler toplumun bir parçası haline getirildiler. Eskiden olduğu gibi, ‘Engelli’ yada ‘Sakat’ olarak görülmüyorlar. Sokakta, işyerinde, spor tesislerinde, eğlence merkezlerinde, engellilerle birlikte olmaktan kimse yüksünmüyor, ötesinde onlarla olmanın mutluluğunu çıkartıyorlar.

Engelli olmak, her ne kadar doğuştan olsa da, sonradan da olabileceği için, herkesin başına gelebilecek bir durumdur.

Onun için, engellilerin yaşam alanlarına ‘Pozitif’ dokunuşlar yapmak, yüzde 88’in asli görevleri arasındadır.

Dün, dünya engelliler haftası kutlandı. Engelliler için kazanımlar ile beklentiler tartışmaya açıldı.

İnanıyorum ki, toplumumuzda yüzde 12 gibi bir rakam ile yekün oluşturmaya çalışan bu kardeşlerimizle daha yakın ilgileniriz.

Aslında, örgütlenme ve seslerini duyurma açısından, engellilere  gösterilen toleransın nedeni, engellilere gösterilen ilgi ve sevginin ötesinde destek bilinç ve isteğinden kaynaklanıyor.

Engelli derneklerinin üye sayısı, inanıyorum ki, üye kayıt defterlerinde olduğundan çok yüksektir. Zira, toplumumuzun büyük bölümü, engellilerin dostu ve destekçisi durumundadır.

İnşallah, engellilere destek oranımız artacağı gibi; engelli olmamak için alınacak tedbirlerde artar.