“Emeğin başkenti”, “Merdivenler şehri”, “iki katlı şehir”, “11 tepeden oluşan”  bir şehrin adıdır Zonguldak

Denizi, ormanı, yeşili, güneşi, doğası her yönüyle bir harika bir şehir.

Tarihi, kültür mozaiği, sosyal yaşamı ile güzel bir kentte yaşıyoruz aslında.

Denizyolu, havayolu, karayolu, demiryolu bağlantıları ile ulaşım avantajları olan.

Madenleriyle, yeraltı ve yerüstü zenginlikleriyle kendine yetebilecek bir ekonomik yapısıyla örnek bir şehir ama maalesef Türkiye’nin en geri kalmış bir şehirde yaşamaya çalışıyoruz.

Yıllardır bir gelenek olmuş sanki.

İktidar, muhalefet milletvekilleri bir araya gelmiyor.

Kenti yönetenler bir masa etrafında oturup, konuşamıyor, tartışamıyor, şehrin ihtiyaçları için ellerini taşın altına koymuyor, koymak da istemiyorlar.

Kentin dinamikleri bir türlü harekete geçemiyor.

Siyaset ile bürokrat bu zamana kadar hiç anlaşamadı, yine aynı gelenek devam ediyor.

Bu şehir yıllardır siyasetçilerin “cek-cak”larıyla uyutulmuş, avutulmuş.

Yıllarca “günü birlik siyasetle” sorunlar birikmiş de birikmiş.

Siyasetçi oyları almış gitmiş Ankara’ya.

Bürokrat Ankara’dan işini halletmiş, yaz dönemi bu şehirde tatil yapmış, Sonbahar’a doğru başka bir vilayete tayin istemiş.

STK’lar oturdukları koltukları kaptırmamak için dalga-dümen işlerle koltuğunu korumanın peşine düşmüş,

Gazeteciler kentin sorunlarını yazmak yerine, kendi aralarındaki kavgaları yazar olmuş.

Özetle;

Zonguldak “kentini düşünenlerin” değil, “kendini düşünenlerin” şehri olmuş.

***

Zonguldak’ta hayal edilemeyecek kadar yer altı ve yer üstü, tarihi ve kültürel zenginliği var gün yüzüne çıkmayı bekleyen.

Zonguldak başka bir vilayete benzemiyor.

Zonguldak aslında küçük bir Türkiye’dir.

Bu şehir, yıllar önce Türkiye’nin dört bir yanından göç almış.

Doğu’lusu, Batı’lısı, Güney’lisi, Kuzey’lisi her bölgeden insanlar gelmiş bu şehirde ekmek parası kazanmış, yuva kurmuş, çoluk çocuklarını okutmuş emekli olmuşlar ama onların çoğu bu kentten göç etmişler.

Son 20-25 yıldan beri bu şehir adeta kendi kaderi ile baş başa bırakılmış.

Bu kentin sorunlarını bilen çok, çözüm üreten yok.

Bu şehirde siyaset yapanlar, mevki-makam sahibi olanlar, bu şehirde para kazanan, zengin olan “çözüm üretmek” yerine, “laf ürettiler”

***

Bu kentin sorunlarını biliyorlar da görmezden geliyorlar. 

Ellerinde yetki var da, bu yetkiyi kullanamıyorlar.

Ankara’daki Bakanlıklarda tanıdıkları var da, anlatamıyorlar.

Genel Başkanlarıyla fotoğraf çektiriyorlar da, bu kentin fotoğraflarını Genel Başkana gösteremiyorlar.

Bu kentin sorunlarını defalarca yazdık, yazıyoruz ama herkes sağıra yatmış.

Lafa gelince “bu kentin sakini değil, sahibiyiz” diyorlar.

İş icraata gelince herkes bir köşeye çekiliyor.

Herkes birbirinin kuyusunu kazmaya çalışıyor.

Bu şehirde şöyle bir algı var.

Kimse kimsenin yaptığını beğenmiyor.

Kimsenin kimseye saygısı bile yok.

Herkes tutturmuş bir yol bir virüs gibi girmişler siyasetin, bürokrasinin, STK’ların içine gel de çık işin içinden.

Zonguldak’ın eski hali ile avunuyoruz, bugünün içler acısı halimize bakıyoruz.

20 senen önce Zonguldak’tan göç etmiş biri yıllar sonra Zonguldak’a ziyarete geldiğinde aynı manzara ile karşılaşıyor.

Şehri yönetenler, hep “yıkmakla” çok iş yaptıklarını sanıyorlar ama yapmaya gelince “bin bir türlü bahaneleri hazır”.

“ödenek yok!”

“Öpmeye niyeti olmayan, yanağın nerede diye sorarmış” misali.

İş yapmaya gönülleri de yok zaten.

Yıllarca ne projeler gördük, neler dinledik, neler söylendi.

Hepsi de boş çıktı.

Yine bu devran böyle devam edecek gibi.

Olan yine bu güzelim Zonguldak’a oluyor, yine değişmeyen-gelişmeyen bir şehrin vatandaşı olarak yaşamaya devam edeceğiz.

Sözün bittiği yerdeyiz.

Yazıyoruz, ilgili ve yetkilileri duyarlı olmaya, siyasetçileri, yerel yöneticilere hizmet-yatırım yapmaya davet ediyoruz ama yine nafile bir çabadan öteye gidemiyor. 

Bu kentin sorunlarını yazan, çözüm üretme konusunda fikir sunan gazetecilerin yazdıklarını bile okumuyorlar.

Belden aşağı yazan, birinin özel ilişkilerini, birilerinin yaptığı çarpık ilişkilerini, hırsızlıkları, yolsuzlukları yazanlar defalarca okunuyor, tıklanma rekorları kırılıyor.

Onlar okumasa da biz yine de yazmaya devam edeceğiz.