10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü’nü nasıl doğdu, nereden geldi, ne zamandan beri kutlanır oldu.

“4 Ocak 1961'de kabul edilen ve basın çalışanlarının bazı haklar ve yasal güvence sağlayan 212 sayılı kanun adlı düzenlemenin Resmi gazetede yayınlanışı nedeniyle 10 Ocak günü kutlama günü” olarak bilinir ve o günden sonra da “Çalışan Gazeteciler Günü” olarak kutlanır.

O günden bu güne; 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü’nde siyasi partiler, kamu kurumları, ilgili, ilgisiz herkes açıklama yapar, sosyal medyalardan paylaşımlarda bulunur “güzel düşüncelerini” anlatır, “gazetecilerin yaşam ve ekonomik koşullarının iyileştirilmesi”nden, “Basın özgürlüğü”nden bahsederler.

Bazı kurumlar bu özel günde, “gazetecilere kahvaltı-yemek” programları düzenler, kimi de, “çiçekle” bugünümüzü kutluyor.

Bana göre bugün; “sıradan adet yerin bulsun” cinsinden bir gün.

Ne demek; “Çalışan Gazeteciler Günü”

15-20 yıl önce olsaydı anlardım.

Şimdi herkes gazeteci!

“Çalışan da, çalışmayan da, yatan da, gezen de, habere giden de, gitmeyen de, kopyala yapıştır yapan da, haberi çalan da gazeteci!”

Eski teknolojide, yani tipo tekniğinde emek vardı, alın teri vardı.

Yaptığın işin “sorumluluğu” ve “ağırlığı vardı”

Eski tipo tekniğinde kurşun harflerle dizilen haberlerden derlenen bir sayfanın ağırlığı 25 kiloydu.

Şimdi bilgisayar teknolojisi ile yapılan sayfa düzeninde bir sayfanın aydınger çıktısı 10 gram.

Eskiden bir fotoğraf çektirdiğinizde, fotoğrafçıdan o fotoğrafı tab ettiriyordunuz, karta bastırıyordunuz Ankara veya İstanbul’da klişe olarak alıyordunuz

Şimdi akıllı cep telefonu ile çek fotoğrafı at Facebook ve Twitter’a altına da yaz iki satır geç karşıya.

Eskiden muhabirin veya köşe yazarının daktilo ile yazdığı haber ve yorumu el dizgisi ile hazırlayıp sayfaya aktarıyorduk.

Şimdi bilgisayardan kopyalıyorsunuz.

Eskiden bir habere giden muhabir, o haberi yazmak için önce daktilo ile haberi yazıyordu.

Şimdi bir habere gidiyorsunuz iki fotoğraf çekip, altına iki satır da yazı yazıp gazetenin internet sitesine atıyorsunuz.

Bir habere 10 tane muhabir dahi gitse, bir kişi o haberi yazıp internet sitesine attığında o habere giden de, gitmeyen de “o haberi çalıyor”

Eskiden gazetecilik mesleğinde “emek hırsızlığı” da yoktu.

Eskiden “gazetecilik mesleğine saygı” vardı.

Şimdi o saygı bile kalmadı.

Eskiden bir haber yazdığınızda ilin Valisi, Belediye Başkanı, milletvekilleri, siyasiler ve kurumlar ayaklanır o gazetenin yazdığı haberin aslını öğrenir ve o eksikliği giderirlerdi.

Şimdi “ne yazarsan yaz, sizi tınlayan bile yok”

Eskiden örneğin; Belediye bir mahallenin kanalizasyonunu yapmamış o da gazetede haber olmuş mümkün mü o haberi okuyan Belediye Başkanı ertesi gün ilgili daire müdürünü çağırır, talimat verir o kanalizasyon yapılırdı.

Şimdiki belediye başkanları, milletvekilleri, kenti yönetenler gazete bile okumuyor.

Sonuç olarak “Gazetecilik mesleği eskiden çok ağır bir iş koluydu”

“Emek ağırlıklı, sorumluluk isteyen” bir meslekti.

Şimdilerde gazetecilik mesleği iyice çığırından çıktı.

Maalesef, şimdiki gazetecilik çok kolay yapılabilecek bir meslek dalı haline geldi.

İş bulamadınız, bir kurumdan emekli oldunuz veya başka bir iş yaptınız ve iflas ettiniz bir gazeteye girer muhabir olursunuz. “5 N bir K”yıda bilmenize gerek yok.

Haber yazımında; “giriş, gelişme, sonuç” da hak getire.

Bugün bir bakkal dükkanı, çay ocağı, lokanta açtığınızda sizden onlarca evrak, vergi kaydı istiyorlar ama bugün bir gazete çıkarmaya kalktığınızda Savcılıktan bir matbu dilekçeyi doldurup ertesi gün gazete çıkarabiliyorsunuz.

Gazetecilik mesleğinin çok kolaylaştığı günümüzde maalesef mesleki olarak da saygınlığı kalmadı.

Kentin o kadar sorunu varken, o sorunları yazmak yerine “20-30 TL harçlık alacağım”, “bir tabak yemek yiyeceğim” diye ayağa düşürenleri, “tehdit, şantaj ve bel altı” yazılarla insanların özel hayatlarına girenleri gördükçe mesleğin ne kadar kötü bir duruma geldiğini görmek meslek adına üzülecek bir durum.

Gazetecilik mesleği de düzelir umuduyla, herkesin 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü’nü kutluyorum.