Eskiden siyaset kültürü çok farklıydı.

Eskiden sağ ve sol siyasete ideolojik olarak bakılır, siyaset yapanlar da belli bir hedefi olan isimlerden seçilirdi.

Eskiden siyaset yapanlar fikir üretir, bu fikirlerini paylaşır aynı düşünce içinde olanlarla birliktelik sağlanırdı.

Yine eskiden siyasi partilere baktığımızda;

Sağ ve sol düşüncedeki siyasi partiler kendilerine ideolojik yakınlığı olanları yönetim kadrolarına alırlar, bu yönetim kurulları da “ne ihale kovalar, ne iş takibi yapar, ne de para karşılığı iş imkanı” içinde olmazlardı.

1983 yılından sonra Anavatan Partisi iktidarı döneminden başlayan süreçte Türkiye’deki siyaset anlayışı değişti.

“Paralı iş takibi, ihale takibi, kurumlarda tayin ve atama” işleri ayyuka çıkmış durumda.

Eski siyaset ile günümüz siyasetinde kavram da değişti, anlayış da değişti, içerik de değişti.

Son 20 yıldan beri Türkiye’deki siyaset ve siyaset yapanların hepsi olmasa bile birçoğu “siyasi iktidara yanaşarak” veya “o siyasi partinin yönetim kuruluna girerek” kafasındaki “menfaat-çıkar” düşüncesini uygulamaya koyarak yaşadığı şehri değil, “cebini ve mevki makam sahibi” olmayı düşünüyor.

Eski siyaset ve siyasetçilerle günümüz siyaset ve siyasetçileri kıyaslandığımızda, maalesef günümüzdeki siyaset dumura uğramış gibi görünüyor.

Siyasetin Zonguldak perspektifine baktığımızda durum pek de parlak değil.

Siyaset yapanların hepsi olmasa bile bazı içten pazarlıklı, menfaat düşünenlerin siyasetin içine girmesi, maalesef hem siyasi yozlaşma yaratıyor, hem de siyaseti kirletiyor.

Son yıllarda siyasi iktidara bir şekilde yanaşan, bir şekilde yönetimlerine giren veya yönetimlerde “iş takibi yapanlarla” sıkı fıkı olan, onları kullanmaya çalışanları da duyuyoruz.

Bunlar aslında, hiçbir partiye bile kabul edilmemesi gereken, o siyasi partinin ilkeleri ve hedeflerine yakışmayan karakteri zayıf tipler.

Bunlara siyasetin bukalemunları da diyebiliriz.

Maalesef ki, AK Parti’nin içine sızan bu tip hokkabazların da olduğunu duyuyoruz.

Bunlar geçmişte de vardı, bugün de varlar.

Bunlar siyaseti dava değil, kendi menfaatleri için kullanmak isteyen belli başlı isimler.  

Bunlar siyasetin içinden temizlenir mi?

Temizlenebilir ama biraz zor gibi görünüyor.

Örneğin;

Eskiden TTK’ya işe girmek isteyenler “torpil” aradıklarında bu tip iş takipçilerine gönderiliyor veya bir şekilde o kurnazlar işe girmek isteyen garibanları bulup, “ahırdaki ineğini sat, eşinin kolundaki bileziği sat senin işini yapayım” dediklerini duyuyorduk.

O garibanlar da, “ahırdaki ineği, eşinin kolundaki bileziği satıp” o iş takipçilerine verirlerdi.

Şimdi ne değişti.

Sadece kişiler ve roller mi değişti.

Her hangi bir kurum eleman aldığında yine eskisi gibi “söylentiler” ortalıklarda dolaşıyor.

Kimse “ne aldım” diyor, ne de, “işe girenler para verdim” demiyor.

Ancak böyle bir durumun olduğu konusunda dedikodular Gazipaşa Caddesi’nde kulaktan kulağa yayılıyor.

Bu konudaki çözüm nedir diye sorarsanız, ben bilmem kanun ve yasalar bilir.

Ancak şunu söyleyebilirim;

Günümüz siyasetinde “siyasi dava” yerini “menfaat” aldığını söyleyebilirim.