Türkiye’nin en büyük sorunlarından biri olan işsizlik, gün geçtikçe artmaya devam ediyor.  İstatistiklere göre sadece bir yılda işsizlik oranı bir milyon arttı.

 Genç işsizlik oranı ise yüzde altı arttı. Toplamda açıklanan oran yüzde on üç olarak belirlendi. Özellikle gençlerin işsizlik sorununa değinecek olursam altı yıl tıp okumayan her üniversite öğrencisi, üniversite bittikten sonra sudan çıkmış balığa dönüyor.

Örneğin; Türkiye’de İletişim Fakültesinden ortalama on bine yakın öğrenci mezun oluyor. Bu mezun olan öğrencilere iş imkânı sağlayacak istihdama sahip miyiz, aslında bunu sorgulamamız lazım.

 On bin öğrencinin çalışabileceği alanlar kabaca hesaplayacak olursak ortalama yirmi televizyon kanalı, belli başlı birkaç tane gazete diyebiliriz. Bu alanda on bin kişinin yer alması neredeyse imkansız.  Peki, bu sorunun önüne nasıl geçebiliriz?

Kontenjanlarda ciddi bir düzenleme yapılması şart. Çünkü istihdam alanı ile üniversite bitirip iş arayan kişi sayısı arasında maalesef ciddi fark var. Kontenjan düzenlemeleriyle tabii ki tamamen sorunlar son bulacağını düşünmüyorum ama en azından gençlerin zaman kaybını önleyerek farklı işlere yönelmesini sağlayabiliriz. Peki, asıl çözüm ne?

  Aslında şu an ki sistemde genç işsizliğin temelinde yatan sorun; sayısala yeteneği olmayan gençlerimizin değer görmemesi.  

Sayısal yetenek gerektirmeyen üniversiteleri tamamlayan öğrencilerin çoğu kasiyer veya mağaza görevlisi olarak özel sektörlerde asgari ücretle çalışıyorlar.

Bazıları ise o işleri bile bulamıyor. Her gencimizin sayısala yeteneği olmaması onların bir suçu değil. Her bireyin farklı yetenekleri mutlaka vardır. Görevimiz bunları ortaya çıkarmak olmalı. Sistemimiz değişmeli. Peki, sistem ne olmalı?

Benim görüşüm; ilkokuldan itibaren çocukların yeteneğini analiz edecek bir kurul olması her okulda. Çocuğun yeteneğini orta okuldan mezun olana kadar ortaya çıkarıp o alana yönlendirilmesi. Bununla birlikte işsizlik sorunun temeline inerek ancak bu şekilde bir şeylerin değişeceğine inanıyorum.  Okullardan gelen raporlar doğrultusunda kaç öğrenci hangi alanda yetenekli? 

Bunların hesabı yapılmalı ve istihdam yeniden yapılandırılmalı. Çevreden duyduğumuz milyonlarca yetenekli gençlerimizin hikâyelerini üzülerek dinlemek hepimizi üzüyor. ‘Aslında ben futbolcu olacaktım, hocam çok yetenekli bulurdu ama babam futbolcu olmama izin vermedi.’ Bu çocuklar artık bir şans bulmalı.

Hem mezun olacak öğrencilerin sevdiği işi yapması için, hem de ülkemizdeki işsizlik sorununu çözmek için bu veya buna benzer şekilde bir yöntem izlememiz gerektiğine inanıyorum.